خواجه نصیرالدین طوسی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| خواجه نصیرالدین توسی | |
|---|---|
 |
|
| زادروز | شنبه ۱۱ جمادی‌الاولی ۵۹۷
توس |
| درگذشت | دوشنبه ۱۸ ذیحجهٔ ۶۷۲
بغداد |
| آرامگاه | مقبره کاظمیه بغداد |
| محل زندگی | خراسان، قزوین، آذربایجان و بغداد |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | فیلسوف و دانشمند |
| سال‌های فعالیت | سدهٔ هفتم قمری |
| لقب | استاد بشر و عقل حادی عشر |
| دوره | اوایل مغولان و ایلخانان |
| مذهب | اسلام، در اواخر عمر شیعه اثنی عشری - شاید در بخشی از عمر شیعه اسماعیلیه - رجوع کنید به متن |
| مکتب | فلسفه مشایی |
| آثار | اخلاق ناصری، زیج ایلخانی،اساس‌الاقتباس و کتب و رساله‌های بسیاری به عربی و فارسی |
| فرزندان | صدرالدین علی، اصیل‌الدین حسن و فخرالدین احمد |
ابو جعفر محمد بن محمد بن حسن توسی مشهور به خواجه نصیرالدین (زادهٔ ۵ اسفند ۵۷۹ در توس - درگذشتهٔ ۱۱ تیر ۶۵۳ در بغداد) شاعر،[۱] فیلسوف، متکلم، فقیه،ستاره‌شناس، دانشمند، اندیشمند[۲]، ریاضیدان و منجمایرانی[۳][۴][۵][۶][۷][۸][۹] سده هفتم است. کنیه‌اش «ابوجعفر» و به القابی چون «نصیرالدین»، «محقق طوسی»، «استاد البشر» و «خواجه» شهرت دارد.[۱۰][۱۱]
+ نوشته شده در ۱۳۹۵/۱۱/۲۶ ساعت 10 توسط ثنا پاز
|
کتابخانه عمومی علامه حلی زنجان، در ایام اعلام شده از سوی ستاد کرونا استان زنجان، همه روزه به جز روزهای تعطیل از ساعت 8 صبح الی 13 در خدمت مراجعین محترم می باشد.